HISTORIA PIENIĄDZA (3)

[Jacek A. Rossakiewicz]

Banknot pojawił się w Europie jako dojrzała forma istniejących wcześniej zobowiązań płatniczych; zaświadczeń depozytowych (wystawianych przez złotników) i weksli, które zapośredniczały dysponowanie bogactwem realnych dóbr, a także umożliwiały ich czerpanie poprzez wystawianie fałszywych zaświadczeń depozytowych — fałszywych w tym sensie, że złotnicy (protoplasci bankierów) nie mieli na nie pokrycia. Taka praktyka zdominowała później bankowość i dominuje w niej do dzisiaj, prowadząc do jadowitej patologii społecznej; emisji pieniądza dla narodu jako „narodowego długu” wobec prywatnych (a nawet narodo-wych) banków. (Ten drugi przypadek to już przejaw kompromitującego braku inteligencji).

Zjawisko to opisali najlepiej twórcy teori Kredytu Społecznego, szczególnie jego pionier Clifford Hugh Douglas (1879-1952). (Por. Colin Barclay-Smith, Dlaczego wciąż brak nam pieniędzy, Warszawa, Fundacja w Służbie Życia. Ta mała książeczka (86 stron) napisana przez Australijczyka w 1985 roku to świetne podsumowanie wątków właściwych dla teorii Kredytu Społecznego, z odwołaniem się do finansowej historii Wielkiej Brytanii, USA i Kanady, a jednocześnie konkretna analiza finansowego zniewalania Australii. Oryginalne teksty twórców teorii Kredytu Społecznego można znaleźć w piśmie MICHAEL. Michael - Polska, jest dostępny bezpłatnie pod adresem: Janusz A. Lewicki, ul. Komuny Paryskiej 45/3a, 50-452 Wrocław).

Ewolucja pieniądza nie zatrzymała się na banknocie. Ostatnio wraz z rozwojem technologii komputerowej pojawiła się najnowsza i ostatnia forma pieniądza: pieniądz elektroniczny, wyrażany jedynie w formie znaku na ekranie monitora lub w formie komputerowego wydruku stanu konta. Jest on dostępny na życzenie np. dzięki kartom kredytowym i jest — po zniesieniu parytetu złota — jedynie informacją. Wraz z taką zmianą i z podziałem pracy, jaki dokonał się przez wieki i uczynił wymianę dóbr przy użyciu pieniądza życiową koniecznością, otworzyły się przed bankami zupełnie nowe możliwości. Ich władza emisyjna uległa skumulowaniu a pieniądz rozszerzył dziedzinę swojego istnienia. Stał się; po pierwsze — symbolicznym, liczbowym wyrazem ludzkiej energii życiowej, po drugie — formą kontrolowania ludzkiej aktywności życiowej, zarówno aktywności pojedynczego człowieka, jak i całych społeczeństw.